Buren willen niet aanpassen

[Vlinder]

Wij hebben een koophuis en sinds een jaar of 3 leven wij het leven van onze buren. Als ze er niet zijn, hebben wij ons eigen leven, maar als ze er wel zijn draait alles om hen. Er heerst een en al onrust naast ons. Ze zijn zeer aanwezig.

Mevrouw loopt door het huis op haar hielen. Dit dreunt ontzettend over de vloer en door de muren.

Ze slaan met de keukenkastdeurtjes, die tegen onze muur hangen. Ze klappen alles op het aanrecht, wat we zowel in de tuin als uiteraard binnen als harde klappen ervaren. Ze klappen met alle deuren. Het lijkt of ze totaal geen beheersing hebben.

's-Nachts (er zit een dunne muur tussen onze slaapkamers) liggen ze uren op bed te praten/tetteren, waardoor ik pas kan gaan slapen als zij gaan slapen, tenzij ik mijn oordoppen indoe, maar dat vind ik op een gegeven moment ook niet prettig slapen.

's Ochtends worden we van hen wakker. Het eerste wat wij horen zijn hun stemmen, hun gedreun en dit is tevens het laatste wat wij horen. Zij heeft een heel harde stem en houdt van gillen, schreeuwen en heel hard gapen en kreunen op de gekste momenten.

In de tuin praten ze altijd hard waardoor het lijkt alsof ze in onze tuin zitten.

Wij hebben ze er al eens vriendelijk op aangesproken en zij zouden er op gaan letten want ze waren zich nergens van bewust. Na een jaar nog eens gesproken, maar toen kregen we meteen ruzie omdat mevrouw zich niet hoeft aan te passen voor haar buren. Zij is "gewoon in haar eigen huis". Ik ben OOK in mijn eigen huis, maar dat voelt niet zo! Ik ben mijn leven kwijt.

Ik kan niets rustig doen, radio luisteren, tv kijken, een boek lezen, internetten, in de tuin zitten; alles wordt verstoord door mijn buren. Ik voel me de gehele dag zenuwachtig, want ieder moment kan er weer een klap of dreun te horen zijn.

Ik voel mijn bloeddruk omhoog gaan tijdens al dat gedreun.

Wat moeten we hier toch mee? Zij willen zich niet aanpassen, want zo leven ze nu eenmaal. Nogmaals met hen praten heeft geen zin. Ze doen er toch niets mee en we krijgen alleen maar ruzie. Ze zijn boos op ons en zeggen "nou, jullie worden bedankt". Ze vinden zichzelf juist heel sociaal! Ze zeggen dit probleem nog nooit met andere buren gehad te hebben.

Wij willen gewoon rust in huis. Wij wonen hier ook.

Weet iemand een oplossing?

Groetjes,
Vlinder

[bert stoltenborg]

Eigenlijk niet.
Waarschijnlijk ben je het slachtoffer van het feit dat huizen volgens allemaal regels op een bepaalde manier moeten worden geisoleerd, maar dat in de praktijk dat niet gebeurt. En je kunt er weinig aan doen, of je moet tot uitersten gaan qua technische en financiele maatregelen.

[Vlinder]

Bedankt voor je antwoord.

Ja, ons rijtje stamt uit de jaren '70 dus de betonnen vloeren lopen aan één stuk door.

Het is ook niet erg als je eens wat hoort van je buren. We horen de buren naast onze buren ook wel eens schoonmaken e.d. En we kunnen ook leven met het feit dat er wel eens iemand verbouwt of een feestje heeft. Allemaal geen punt.

Maar we zijn uit het verleden gewend dat iedereen rekening met elkaar houdt en niet alleen aan zichzelf denkt. Natuurlijk kun je wel eens wat laten vallen, maar de hele dag? En echt smijten met je spullen? .... daar kan ik gewoon niet bij. Waarom niet gewoon normaal doen en sociaal zijn met je buren? Ik woon hier al 20 jaar en zij zijn er 3 jaar geleden komen wonen; sindsdien is ons leven naar de achtergrond verdreven en leven we hun leven.

Zelfs al zouden deze huizen goed geisoleerd zijn, zouden we hen nog horen, want zij wonen in dat huis en hoeven met niemand rekening te houden.

Vlinder

[Tijl]

Dit is een zeer ernstig maar moeilijk op te lossen probleem.
Ik heb dit in het verleden ook meegemaakt in een vorige woning. Het kost inderdaad veel energie t.o.v. weinig tot geen verbetering, als de buren in kwestie tot niets bereid zijn.
Wat we geprobeerd hadden was:

vriendelijk praten met de bovenburen en het probleem uitleggen

toen dit niets hielp: iedere keer als het lawaai te erg was komen aankloppen (soms meerdere keren op een uur tijd), dit hebben we niet lang volgehouden

politie opgebeld (wanneer zij naar gewoonte op doordeweekse werkdagen om 2 u 's nachts luide muziek of films hadden opstaan en dit na lang aandringen niet of slechts een fractie stiller zetten)

uiteindelijk verhuisd (maar dat was omdat het sowieso een tijdelijke woonst was)

De reacties waren zeer gelijkaardig: zij maakten zogezegd geen lawaai, wij deden vervelend, we waren zogezegd de enigste die klaagden, we moesten maar oordoppen indoen als we niet konden slapen, enz...
We hebben ook lang gewacht met 'klagen' en enkel komen aankloppen op de ergste momenten terwijl we er bijna voortdurend ernstige last van hadden.
In begin reageerden ze noch onbeleefd noch beleefd. Van zodra we meer kwamen aankloppen waren wij de slechteriken.
Ook hier was het zo dat het huis slecht geïsoleerd was (houten vloeren enz.), maar zelfs als er goede isolatie zou worden aangebracht zou je hun nog steeds horen.

In het beste geval was het probleem heel even verminderd... voor enkele minuten.
Als de politie aankwam zetten ze hun 'muziek' even uit, om vervolgens terug het volume open te draaien van zodra deze weg waren.

Ik zou het volgende voorstellen:

Ik zou nog éénmaal op een vredevolle manier toenadering zoeken, desnoods met een mooie brief als praten niet sereen verloopt. Wees hierbij niet beschuldigend naar hun toe (ook al zou dit terecht zijn) maar beschrijf wat jij ervaart en dat dit voor jou een ernstig probleem is.
Zeg dat je graag hiervoor een oplossing zou willen en openstaat voor voorstellen van hun kant.

Als dit niet helpt kan je eens praten met de buur van die buur waarover je sprak. De kans is groot dat deze ook last ervaart hiervan. Hangt er ook van af of hun woon- en slaapkamer al dan niet grenst aan de ruimten waar je buren het meest zijn. Als je samen klaagt zal dit je buren meer onder druk zetten. Ook samen een klacht indienen zal meer impact hebben

Als dit ook niet helpt kan je proberen om je buren uit hun comfortzone te halen. Door bv. zelf storend lawaai te maken. Je kan dit doen als je zelf weg bent of met vakantie vertrekt en de muziek (met veel lage tonen) dag en vooral nacht te laten opstaan. Nog 'beter' zijn geluiden van machines, zowel lage als scherpe tonen af te spelen. Weet wel dat je band met de buren hierdoor zal verslechteren maar die is toch al om zeep als ik het goed begrijp. Er is een kans dat ze hun lawaai zullen minderen omdat ze er nu zelf profijt aan kunnen hebben.

En als dat allemaal niet uithaalt (en die kans is helaas zeer groot) kun je overwegen om te investeren in goede geluidsisolatie, desnoods alleen in de ruimten waar je het meeste bent. Het zal in ieder geval niet goedkoop zijn. Verwacht je aan een kostprijs van duizenden euro's. Laat je vooral goed adviseren door een expert als je deze keuze maakt of zoek zelf goed op.

En ondertussen zou ik proberen zo weinig mogelijk energie te steken in ergernis. Probeer je er niet aan te storen door het lawaai te "accepteren" en te focussen op andere (positieve) dingen. Dit is natuurlijk zeer moeilijk en misschien enkel volledig haalbaar voor doorgedreven zen-boeddhisten.

Succes ermee!

[Vlinder]

Hallo Tijl,

Bedankt voor al je adviezen en je lange verhaal. Zo te horen heb jij ook met dit bijltje moeten hakken....

Het is inderdaad allemaal erg vervelend. Jij wordt als de zeikerd gezien, terwijl je alleen maar rust wil en je eigen leven wil leven en niet dat van een ander. En er vriendelijk over praten is er niet meer bij. Zij proberen het contact ook te vermijden.

Wij hebben betonnen vloeren dus er valt verder niets te isoleren. Alles dreunt door omdat de vloeren doorlopen en al onze leefruimten aan elkaar grenzen. (we zouden onze huizen los moeten zagen....) Bij hun buren aan de andere kant is dit niet het geval, daar zitten nog wat ruimtes tussen. Wij zitten (zeg maar) gespiegeld.

Dezelfde geluiden terug maken is het enige wat helpt, maar dat is ook maar voor even, dan zijn ze het weer "vergeten". We hebben inmiddels wel al hun geluiden opgenomen dus we kunnen het hen ooit laten horen.

Wij wonen hier verder heel prettig en willen helemaal niet weg, zeker niet voor iemand die hier "pas" is komen wonen. Ik blijf hoop houden, maar inderdaad.... er komt nooit meer een gewone verstandhouding tussen ons; dat is onmogelijk geworden. Helaas, want wij willen altijd graag goed contact met mensen om ons heen.

Nogmaals bedankt voor je bericht Tijl. Hopelijk is het zo dat de aanhouder wint…

Vriendelijke groeten,
Vlinder

[whitenoise]

Hallo Vlinder,
Dit klinkt allemaal ontzettend vervelend. Natuurlijk zou het fijn zijn als je alles op een conventionele manier op kunt lossen. Ik vind de tips van Tijl dan ook erg goed. Mocht het echter niet lukken, kun je je natuurlijk ook opgeven voor Bonje met de Buren! Wel een beetje rigoreus om met je probleem op televisie te komen, maarja... als jij dan je rust vind, lijkt het mij wel waard. Ik zag op de website dat ze nog op zoek zijn naar kandidaten ..

[soprano74]

Vlinder,

Een zeer herkenbaar verhaal. Ik heb recentlijk een jaren 70 woning gekocht en heb er verschrikkelijk veel spijt van. Omdat ik daarvoor in een appartementencomplex woonde bouwjaar 2008, dacht ik: "hoe gehorig kan een hoekwoning worden?". In mijn appartement was ik omringd met andere woningen, maar zoveel contactgeluid en luchtgeluid van de huidige buren had ik totaal niet verwacht. Tijdens het kooptraject heb ik hier nog expliciet naar gevraagd en dat geluidscomfort een belangrijk onderwerp voor mij is. De makelaar had mij moeten waarschuwen. Ik heb meer last van een enkele buur dan dat ik had met vier buren om mij heen!

Helaas heb ik buren die werkloos zijn (wajongers) en ze hebben geen normaal leefritme. Het lijkt alsof ze nooit slapen, er is altijd gebonk, gedreun en harde tikken zijn de hele dag te horen via de vloeren en de muren. Ook praten hoor je erg goed, zowel binnen als buiten.

Nu ben ik alleenwonend en heb daardoor meer risico genomen door flink ruzie te maken met mijn buren en ze duidelijk gemaakt dat ze even "normaal" moeten doen. Ik werk 45-45 uur in de week maar kan niet rustig slapen. Zij kunnen de hele dag in bed blijven liggen zonder ook maar wat van mij te horen: ik ben er niet. Ook hadden ze een kraaiende haan, twee blaffende honden en kippen in de tuin rondlopen, loslopend notabene. Op een gegeven moment sloegen de stoppen door en heb ik ze uitgescholden voor werkschuw tuig en een stel luilakken, vervolgens heb ik mijn boorhamer op een statief geplaatst en deze de hele dag laten "hakken" op een oude betontegel in mijn woning.

Het werd stil en rustig. De haan is weg en ze verslepen het meubilair ook niet meer op de meest vreemde tijden. De radio staat ook niet meer zo hard aan. Ze begrijpen waar ik het over had. Het is niet netjes van mij, maar op een gegeven moment word je wanhopig en radeloos. Je wilt rust.

Vervolgens heb ik een akoestisch adviseur ingeschakeld van de firma Peutz (akoustisch lab) en ze om oplossingen gevraagd. Hun antwoord: "u zult moeten verhuizen". Woningen uit de jaren 70 zijn doorgaans opgetrokken uit kalkzandstenen binnenmuren, of soms gestort beton, echter de woningen werden volledig monolitisch gebouwd en zitten aan elkaar. De buitengevels zijn niet gedilateerd, de binnenmuren hebben doorgaans spouwankers en de betonnenvloeren zijn ook doorgelegd met daarop de woningscheidende muur. Restultaat: gehorigheid.

De akoestisch adviseur zei dat er weinig aan dit probleem valt te doen en dat het grootste probleem toe te schrijven is aan het te lage gewicht van de constructie, zowel de vloeren als muren hebben simpelweg te weinig massa. Voorzetwanden lijken te werken voor contactgeluid, echter door directe aanzettting van dit soort wanden wordt er nog steeds een te hoge geluidsdruk veroorzaakt in de achterliggende spouw (het klinkt "hol"), waardoor het probleem van "flankerend geluid" alsnog overlast veroorzaakt. Vrijhangende plafonds en voorzetwanden zullen wel praatgeluiden verminderen maar contactgeluid zal er weinig mee worden verholpen, d.w.z. zwevende vloeren produceren vaak een hol geluid wat dan weer door de constructie verplaatst in de vorm van flankerend geluid. Een dreun op een voorzetwand zal je ook nog steeds goed horen omdat het luchtgeluid achter de wand de originele muur alsnog in beweging zet.

Kortom, welke investering je ook doet, door het te lage gewicht van de constructie zullen de resultaten tegenvallen. En dit is nu ook precies waarom het appartement waar ik voorheen woonde beter presteerde: het had veel zwaardere muren en vloeren. Je zult toch richting de 800 kg/m2 of hoger moeten om geluidhinder van elkaar te minimaliseren bij monolitische bouw.


Vlinder, terug naar jouw verhaal:

Mijn advies is om toch te overwegen om de woning te verkopen en te gaan verhuizen naar een andere woning, bij voorkeur vrijstaand. De ergenissen van geluidoverlast zijn het niet waard. Zelf heb ik besloten om hooguit een jaartje of 5 tot 6 in deze woning te blijven in verband met annuitaire aflossing, en dan ga ik rigoreus op zoek naar een vrijstaand huis, waarbij de staat van onderhoud minder belangrijk is, dat kan ik aanpassen, maar met een rijtjes/hoekhuis die gehorig is, valt weinig aan te doen. Ankerloze spouwmuurtjes van een paar cm geloof ik ook niet in, huidige rijtjeswoningen delen nog steeds de fundering en de binnenspouwbladen vind ik ook nog steeds te licht van gewicht. Een slag met een hamer op een binnenmuur zal ook bij dit soort woningen nog steeds goed te horen zijn.

De enige oplossing: vrijstaand!

[Vlinder]

Hoi Soprano,

Dank je voor je reactie, het delen van ervaringen en advies.

Mijn man woont hier al 25 jaar en ik 20 jaar en sinds een paar jaar zitten we met problemen. We hebben hier altijd heel prettig gewoond, lekkere tuin, dichtbij ons werk. Daarom willen we gewoon hier blijven.

We willen ons niet weg laten terroriseren door iemand die er nog maar kort woont. Wij staan dus sterker (met de inmiddels door ons opgenomen geluiden). Als er iemand gaat, dan zijn zij het en niet wij.... Wij blijven hier en zij gaan zich maar gedragen. Dat moet gewoon. Desnoods halen we echt alles uit de kast om ze te laten vertrekken. Ik pik dit gewoon niet. We hebben het vaak genoeg op een normale manier gezegd, maar ze gaan gewoon lekker hun eigen gang, zonder ook maar 1 seconde aan hun omgeving te denken. Ze vergallen ons leven en onze rust door voortdurend aanwezig te zijn met hun onrust, het lijkt alsof ze continu in ons huis zijn. Dit moeten we gaan omdraaien (ook al past dit niet in onze aard).

Geld voor een vrijstaand huis hebben we nu niet, misschien over een aantal jaar. Maar omdat we allebei dichtbij ons werk zitten en hier verder prima wonen, gaan wij niet weg.

Groetjes en nogmaals bedankt!
Vlinder

[lersch]

Ook voor mij heel herkenbaar het hele verhaal van beiden. Ook in een oude woning uit 1935 terecht gekomen. Mijn toenmalige partner hoort slecht en zei nooit aanstoot te geven aan de voortdurende overlast.
Ik had er extreem veel last van.

Ik heb daarvoor in een rijtjeshuis gewoond. Het was er muisstil. Dit ondanks dat naast ons een gezin met twee jonge kinderen woonde.

Ik vermoed dat de huizen 'los' van elkaar zijn gebouwd. Ik zie dat veel vaker bij nieuwe bouw in de wijk. De gemetselde muren zijn verbonden, voor het zicht.

Maar de betonnen vloeren en de muren zijn los van elkaar gerealiseerd. Een vrijstaande woning hoef je dus zeker niet perse voor te gaan.

Ook heel herkenbaar dat verhaal van Vlinder, waarin ze aangeeft dat die mensen die geen rekening wensen te houden met het woongenot van de buren, zichzelf heel sociaal vinden.

Zij hangen dan waarschijnlijk een andere definitie van sociaal aan.

Zij zullen sociaal waarschijnlijk zien als extreem outgoing zijn en extravert gedrag vertonen en adrem en zelfverzekerd en assertief zijn (vooral dus wanneer het om de eigen belangen gaat).

Maar bij sociaal gedrag hoort natuurlijk (ook) dat je zoveel als mogelijk rekening houdt met anderen, op allerlei vlakken, maar zeker ook met je buren die geluidsoverlast ervaren.

Hierbij hoeven zij dan natuurlijk niet weg te kruipen in een hoekje en zichzelf volledig weg te cijferen en ondergeschikt maken aan de mening / wensen van de buren die 'klagen'.

Maar op gepaste wijze water bij de wijn doen is toch niet teveel gevraagd. Zeker niet wanneer een kleine moeite veel op kan leveren voor degene die overlast ervaart.

[Gast]

@Soprano74:

[lersch]

Helemaal eens met de laatste opmerking.

Probleem is dat het vaak heel moeilijk is om een wajonguitkering te krijgen, zeker sinds de komst van de participatiewet.

Wanneer je er echter een hebt, dan wordt het plots weer te makkelijk gemaakt.

Voornamelijk in het begin kan er nog wel het een en ander uit de kast worden getrokken om te kijken of iemand aan het werk kan, maar naarmate de tijd verstrijkt wordt een wajongere minder geprikkeld door het uwv.

Of jij als wajongere überhaupt aan dagbesteding / vrijwilligerswerk gaat doen, wordt vrijwel volledig aan jou overgelaten.

Vaak komt daar nog bij, dat zij zonder verplichtingen hun dag en nachtritme gaan verschuiven, waardoor deze niet meer overeenkomt met die van de buren.

Dit kan problemen opleveren.