 Geplaatst: Wo Jul 29, 2009 11:37 am Onderwerp: Re: is het normaal dat je je buren woord voor woord kan vers |
|||
Hmm,, vervelende situatie! Ik zou toch zeggen praat even met ze, maar ik weet natuurlijk niet hoe erg uw eigen situatie is. Misschien is het voor jezelf makkelijk om een vriendelijke brief te schrijven ipv naar ze toe te gaan. Ik neem aan dat ze u wel begrijpen. Succes ermee! |
|||
| Geplaatst: Vr Apr 17, 2009 10:32 am Onderwerp: |
|
| Hoi Loes,
Ken het gevoel dat je gefixeerd bent op geluiden. Heb dit zelf ook met momenten met onze buur. Ene moment kun je er goed tegen andere moment kan je het niet hebben. Maar het blijft vervelend, vooral de overlast 's nachts. Heb zelf ook net een topic geopend hier, http://forum.noiseconsult.com/viewtopic.php?t=764 Wat betreft bellen naar de politie, ik vind dat ernstige nachtelijke onrust gemeld moet kunnen worden (wij hebben deze afspraak gemaakt met onze wijkagent). Maar als je het moeilijk vind omzelf erna toe te gaan, heb je wel eens aan buurtbemiddeling gedacht? Wij zitten nu ook in dit traject, en hebben binnekort ons eerste gesprek. Misschien zijn de buren helemaal niet bewust van hun overlast? iig, succes ermee |
|
| Geplaatst: Za Apr 04, 2009 11:29 am Onderwerp: is het normaal dat je je buren woord voor woord kan verstaan |
|
| Ik woon in een hoekwoning (huur), bouwjaar '49. Van mijn (alleenwonende) oude buurvrouw hoorde ik eigenlijk nauwelijks wat.
Maar nu zijn er nieuwe buren met een andere leefstijl. Allereerst houdt hij erg van verbouwen en is hij buitengewoon precies met schuren en plinten stofzuigen, maar hij houdt wel netjes de tijden van tussen 8am en 10pm aan. Helaas ben ik erg overgevoelig voor prikkels en heb ik er dus wel veel stress door. Maar goed, daar kan die man niets aan doen. Ook hebben ze denk ik een houten vloer aangelegd en hoor je ze nogal luidruchtig de trap op en neer stommelen. Het ergste is echter dat ik ze regelmatig woord voor woord kan verstaan in zowel mijn slaapkamer als werkkamer, die verbonden zijn met respectievelijk hun slaapkamer en de trap/hal. Ik voel me hier erg oncomfortabel door en durf zelf tegenwoordig alleen nog maar te fluisteren als ik in die ruimtes ben. Zoiets is toch niet normaal? De situatie is een beetje extra moeilijk omdat ik vrij ernstige depressieve en sociale angstklachten heb, en het dus al erg moeilijk vind om de deur uit te gaan, laat staan om mensen ergens op aan te spreken. Zeker nadat ik 1x maal midden in de nacht toch de politie maar heb gebeld omdat er weer eens ruzie was, met veel geschreeuw, gebonk en een vrouw (zijn vriendin?) meermalen om hulp gilde. We denken zo wie zo aan verhuizen naar een rustigere en groenere woonomgeving, maar hebben daar het geld nog niet voor. Bovendien kun je de buren nooit uitzoeken en zullen we vast aangewezen blijven op goedkopere, oudere huurwoningen. Hebben jullie misschien tips hoe ik deze situatie het beste aan kan pakken (ze weten hoop ik niet dat ik destijds de politie heb gebeld)? |
|